Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό “Οι Νάξιοι”
(τεύχος 3, Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2000).
Μια εύθυμη ιστορία από το Σωζο’ιάννη
(Γιάννη Πρωτονοτάριο)
Ίσως είναι από τις σπάνιες πια στιγμές, όπου εμείς οι νέοι έχουμε την ευκαιρία να βεγγερίζουμε και ν’ ακούμε ιστορίες από τα παλιά, από ανθρώπους που ζήσανε στα χωριά της Νάξου τη φτώχεια, την ανέχεια, παράλληλα, όμως την αγάπη, τη φιλία, την τιμιότητα και την παραξενιά ίσως ορισμένων…
Αντικείμενο της ιστορίας που θα ακολουθήσει τα «τρα’ούδια», τα κοτσάκια, δηλαδή, και η αξία τους για εκείνα τα χρόνια. Είναι αξιοσημείωτο πως
«… τα τρα’ούδια εφτά είχαν αξία και ντα πρόσεχένε ο κόσμος και πόση μανία είχε να τ’ ακούσει… και όνταν ένα τρα’ούδι ήταν πετυχημένο να μη φεύγει απ’ το στόμα ντου… ακουγοντάνε και το λέ’ανε και όσο τα πρόσεχε ο κόσμος τόσο είχαν όροξη οι άθρωποι να τα βγάνουν…».
Φωτεινή Παντογνώστρα 