Μου την είπε, σου την είπε, του την είπε… μα τι είπε;

Γλώσσα των νέων: πλούτος ή απειλή για τη Νέα Ελληνική;

Φωνές επαγρύπνησης, έντονου προβληματισμού και διαμαρτυρίας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της Ελληνικής γλώσσας… και τα μάτια όλων στρέφονται στο «μέλλον» της χώρας, στους νέους της, οι οποίοι κατηγορούνται ότι φθείρουν τη γλώσσα που τους κληροδοτήθηκε και που έχει μακραίωνη παράδοση. Στην καθημερινή τους επικοινωνία χρησιμοποιούν ένα αρκετά περιορισμένο λεξιλόγιο, που περιορίζεται στις 150 λέξεις, ενώ αλόγιστα εμπλουτίζεται από δάνειες λέξεις, κυρίως από την Αγγλική. Παραμορφώνουν τη δομή της Ελληνικής γλώσσας, αλλάζοντας τη σύνταξη ή τη διάθεση των ρημάτων (μας την πέσανε, δε λέει, σπάστηκα), τη σειρά ή τον αριθμό των συλλαβών ή των φθόγγων (λόστρε=τρελός, τσοι=μπάτσοι). Αναστατώνουν τον παραγωγικό μηχανισμό (αργότερα=αργοτερότερα, γάτα=γατόνι), αλλάζουν τις σημασίες των λέξεων (στόκος=χαζός), ενώ ανατρέπουν τη διάκριση ‘μιλώ-χυδαιολογώ’ σε φιλικές (μεταξύ τους) προσφωνήσεις ή σε επιτατικές φράσεις (ρε μαλάκα, και γαμώ τα γέλια= έγινε πολύ γέλιο, χέστηκα!= αδιαφορώ). Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μπορούν οι νέοι να ενοχοποιηθούν για την όποια ‘φθορά’ της Ελληνικής Γλώσσας; Η γλώσσα που μιλούν είναι όντως ‘γλώσσα’; Μπορούμε δηλαδή να μιλάμε για μια Ελληνική των νέων; Αυτή τη γλώσσα χρησιμοποιούν στον γραπτό τους λόγο και σε όλες τις περιστάσεις επικοινωνίας;