Η πατινάδα αποτελεί μία από τις βασικότερες κατηγορίες λαϊκών τραγουδιών της Απειράνθου και της Νάξου γενικότερα. Ανήκει στην ευρύτερη θεματική κατηγορία των εύθυμων τραγουδιών, ενώ όπως σημειώνει ο Οικονομίδης (1991:50), πρόκειται για ερωτικά, αισθηματικά και αρκετά νόστιμα τραγούδια, τα οποία με την παθιάρικη μουσική τους σκορπούν το άρωμα της πιο μεγάλης ψυχικής ομορφιάς απλότητας.
Η πατινάδα είναι αργός σκοπός που οι νέοι συνήθιζαν να τραγουδούν έξω από τα σπίτια φίλων τους ή πιο συχνά στο παράθυρο της αμορούζας τους. Τα τραγούδια αυτά λέγονταν κυρίως τις πρώτες πρωινές ώρες, μετά από γλέντια, με τη συνοδεία βιολιού και λαούτου και ήταν αυτοσχέδια ομοιοκατάληκτα δεκαπεντασύλλαβα δίστιχα, τα οποία εξέφραζαν ευχές, παράπονα ή αρκετά συχνά τα προτερήματα της αγαπημένης τους (Οικονομίδης 1991:51•Ζευγώλης 2000:13).
Μες σ’ εουτή τη ‘ειτονιά έχω κι εώ και ‘ρίζω
ένα κουκί βασιλικό και το κρυφοποτίζω.
Μες σ’εουτή τη ‘ειτονιά, μες σ’ εουτή τη ρούα
χαμοπετά μια πέρδικα με τη χρυσή φτερούα. (Σαρο’ιώργης)
Φωτεινή Παντογνώστρα 